Organ bagışı

Bakın! bu gün benim dayı oğluma böbrek nakli yapılacaktı. Babası anasına sen ver diyor annesi de babasına. Daha çocuklarına bile organ bağışı yapmadan çekinen bir toplumuz. İnsan bir böbrekle gayet rahat yaşayabilir. Allah kimseyi bu hale düşürmesin.

Bizler Türk toplumu olarak ne yazıkki yoldan geçen bi insanı bile umarsızca itip kakıp geçmeye çalışırken organ vermek...
Ben tamamen zihniyetimiz diye düşünüyorum... Belki yadırganılacak bir kelime olacak ama maalesef işin içine gerikafalılıkta giriyor.Öldükten sonrada pekela nakil yapılabılcek duzeyde olan exlr var.Ama zihniyetımız başkasına hayat vermesı gereken yerde topragın çürütmesini daha makul görüyorlar...

ya açıkça konuşmak gerekirse ben kan verme den korkuyordum
en sonunda korkumu yendim ve verdim .
Hiç te zor degilmişş.
Artık kolaylıkla verebilirim.
Organ bağışı da öyle insan öldüğünde bedeni çürüyeyek
bari bir hayatın kurtulmasına vesile olsun değil mi?
Belki bu vesile ile hayırlara ulaşabilir.

Gerçekden toplum olarak biraz sağlık konusunda duyarsısız bir yıl öncesinde çok yakın bir arkadaşıma böbrek gerekdi ve aileden kimsenin böbreği uymadı taki bir çoçugun ölmesiyle ailenin organları bagışlamasıyla arkadaşımın hayatı kuruldu toplum olarak ilk yapacagımız şey çoçuklarımıza organ bagişinın ne kadar önemli oldugunu aşılayabilmeldir. yorumlarınız için çok teşekkürler arkadaşlar.

Anket biraz geçikti... klikler misiniz?

ya kardeş bence günah değil birde valla bura türkiye bir dalak için adamı yatırabilirler musallaya.

Benim merakım,
Bagişlamam diyen kişiler nedenini açıklarmı?

valla
her hal acır diye bağışlamıyor

Ben bunun vasiyetini çoktan verdim.. bu konu hakkinda, günahtir, korkuyorum bilmem ne fln bunlarin hiçbirini umursamiyorum.. öldükten sonra bu organlarin bana lazim olmadiğini düşünüyorum ve kullanilabilir durumda olan bütün organlarimi bağişliyorum.. tanimadiğiniz etmediğiniz bir insanin hayatini kurtarmak kadar güzel birşey olabilir mi? hayatini kurtardiğim insanlarin dua'lari bana öteki tarafta fazlasi ile yeter..

mezaramı gömelim canım bağışlayım canınız sağolsun

Kesinlikle bağışlarım...

Çünki bende bir organ bekleyişindeyim..Böbrek hastasıyım ve bağış bekliyorum..

Anket cevabım yaşadığım sonuçtan kesinlikle kaynaklanmıyor. Ben öldükten sonra yada yaşarken bi organımın bi canlıyı bi insanı yaşatması kadar duyabileceğim mutluluk yoktur sanırım. benim hücrelerimin bi hayat kazandıracaksa ömrümde seve seve bağışlarım...

öncelikle şunu belirteyim ki bağışlamaktan yanayım ve bu şıkkı seçtim... o zamana kadar hala çalışmakta olan organlarımın boş yere toprak altında çürümesindense bağışlayıp başkalarının hayatının kurtulmasını tercih ederim... fakat birde şöyle bir durumdan da korkulmuyor değil... bir kaza geçirdim ben... büyük bir trafik kazasıydı ve ölümden döndüm... o zamanı hatırlayınca ve bu organ bağışı konusunu görünce aklıma ilk gelen şu oldu... ben o kazada ölmek üzereydim... eğer organlarımı bağışlamış olsaydım önceden, bu nasıl olsa ölüm döşeğinde organlarınıda bağışlamış... zaten gitti gidiyor... en iyisi organlarını kullanalım mantığında bir hastaneye veya doktora rastlayabilirdim ve tedavim için uğraşmayabilirlerdi de... olmaz olmaz dememek lazım... nice haberler duyuyoruz hastanelerle ilgili... bunu niye anlattım şunun için... "Organ bağışında bulunursam, organlarım için beni öldürebilirler" maddesinde ki gibi belkide insanlarımız bu ve bu tür endişeler yüzünden birazda bu organ bağışına yanaşmıyor olamazlar mı diye de düşünmedim değil hani... elbette ki bunları aklıma getirmek istemem... ama ya öyle bir zihniyete denk gelirsek...

:::AmbrosiA::: arkadaşım aslında bende resmi olarak bagişlamadım ama vasiyetim olarak aileme ve yakın çevremdekilere bu konuda bilgi verdim. hastanede ölüm anında tek bir doktor olmaz tek doktor varsa bu suçdur ölüm anında doktor hastaya 45 dakıka kalp masajı yapmak zorunda ve mudahaleyi kesemez ve ölüm oldugu düşünürsek doktor yazılı olarak hasta yakınlarına ve üstündeki hekimine ölüm anını rapor halinde sunmak zorunda bu konuda halkımız çok az bilği sayibi biraz sağlık konusunda duyarlı olursak hayatımız şansa kalmaz diye düşünüyrum ilginiz için teşekkürederim arkadaşlar..

melekciğim bu anketi hazırladığın için çok teşekkürediyorum sana, binlerce insanlarımız var organ nakli bulamayıp ölüyorlar. Hastanelerimizde Beyin ölümü; tüm beyin, beyincik ve hayati merkezlerin yer aldığı beyin sapı denilen özel beyin bölgesinin fonksiyonlarının geri dönülmez şekilde kaybolduğu ve mutlak ölümle sonuçlanan bir süreç içinde oldukları halde neden organlarını bağışlamıyorlar taki bir umut ama ben daha hiç o umudun olduğunu görmedim hasta hep ex oluyor. farkındaysanızı organ naklini bekleyen hep küçük yaştaki insanlar yani çocuklar bunlar bizim nesillerimiz değilmi neden onlara bir umut vermiyoruz. siz kendinizi onların yerine bir koyun ölümü bekliyorsunuz ya bu kadar acımasız birşey olurmu. onların yaşıtlarında ki çocuklar oyun oynarken onlar kendi hayatlarını oynuyorlar. Türkiye'de 40 bin kişi böbrek nakli bekliyor. Birde şu konuya el atmak isterim.
Lösemi;
damarlarımızda dolaşan kanın yapım yeri olan kemik iliğinin normal olmayan kan hücrelerince istila edilerek kan yapımının duraksaması olarak tanımlanıyor. Herhangi bir etkiyle damarlarımızda dolaşan kanın esas yapım yeri olan kemik iliğimizdeki ana hücrelerde oluşan şifre değişikliği ile blast adı verilen olgun olmayan kan hücrelerinde artış meydana geliyor. Bu hücreler hızla yayılarak kemik iliğini, lenf bezlerini, dalağı, karaciğeri, beyin ve merkezi sinir sistemini tutuyor. En çok 2-6 yaş grubu çocuklarda olmak üzere lösemi her yaşta görülebiliyor. Çocukluk çağındaki kanser vakalarının %35’ini oluşturan lösemi, ayrıca ilk sırayı alıyor.
Türkiye’de her yıl 16 yaşın altında 1000-1500 yeni lösemili çocuk vakası ortaya çıkıyor. Löseminin nedenleri tam olarak bilinmemekle birlikte genetik ve çevre faktörlerinin etkili olduğu sanılıyor.Lösemi olan hastalarımız tedavisi ilik nakli ile yapılmaktadır. bunu herkez verebilir. ( hiç unutmuyorum birtane hasta vardı 13 yaşlarında benim için dünya güzeli bir kız çocuğu idi uygun organ nakli bulamadıkları için ölmüştü tek kelimesi ne idi biliyormusunuz ben ölmek istemiyorum. büyüyünce ne olacaksın dediğimizde doktor derdi. Şimdi türkiye ye soruyorum bir doktor kaybettiniz...

ben bagışlamam acıdan korkmıyorum hele geçirdigim akzalardan sonra acı neki ama genede organımı bagışlamam egerki ölecek olursam ozaman bagışlarım bagışlamamın nedeni şudur ilerde ne olacagımız belli olmaz belki bir kaza geçirip bir böbregime birşey olacak ve ben diyerini bagışlamış oalcam ve bu durumda ölme tehlikesinde olacam ölümden korkuyormuyum hayır ama olsun

Bağışlarım. Acıdan da korkmuyorum. Bende de organ mafyası korkusu var ama gerçekten. Ben sevdiğim bir kaç insana vasiyet ettim. Sevdiğim çok insanı kaybettim. Organ bağışıyla hayatta kalmak lütuf aslında. Bazılarını o bile kurtaramıyor. Kurtaracaksa bağışlarım. Yarım da kalmam. Günah olduğunu da düşünmüyorum. Dinizin temel esaslarından biri, bizim hiç bir şeyin sahibi olmayışımız değil mi? Organlarımız da zaten bizim değil o zaman. Acısı da geçer. Kan vermek istedim bir kaç kere kilom tutmuyormuş.