annenin örgü yumağından kalan iplere
kibritler baglayıp köprüler gerdin
kavuşmasız kıyıları birleştirdin
limon sandığından çıkardığın bir paslı çiviyle
toprağı eşeleyip,nasıl da değiştirdin akışını derelerin
takılı kalan yapraklara,nefesini rüzgar eyledin
su almasın diye kağıt gemilerin,koskocaman yüreğini yükledin
Islak sacların,Çamurlu ellerinle eve döndüğünde
cok azar işittin...
üzülme kaptan! bugün kapının önünde
sen bir okyanusu geçtin çocuk...
acılar dalgasıdır deniz yüreğin
gözyaşı deresidir o denizin
üzülme kaptan, üzülme çocuk
tayfalarını güldüremezdin sen ağlamasan
Çok güzel bir kare yine...
Eskimiş çocuk olmak İlpostino...