Bir Arka Odada / Ataol Behramoğlu

Bir Arka Odada


Kendi ruhum için, kendi rüzgarım için, kendi kederlerim için
Herkesi bekleyen geceden payıma düşen için
Bir arka odada müzik dinlerken, akşamın ruhunu dinlerken


Usul akşamı, balkonda askerler gibi dizilmiş minderler
Ölümün hareketsizliği, ölü doğa, yıldızların hareketsizliği
Ama yıldızların ölü olmadığını biliyorum
Bir arka odada müzik dinlerken, yeniden kendimi ararken


Bir gençlik şiiri, bir hüzün şiiri, her şeyi her şeyle ilşkilendiren
Bir göğü anlatan, bir aşkın yitip gitmesini
Her şeyin her şeyle ilşkili olduğunu biliyorum, bir dolabın açık
kapısı, koridorda bir arya söyleyen kızım, radyonun cızır-
daması, akşamın usulca inişi, bu defter, bugün hasta
oluşum

Rüzgarda usulca kıpırdayan ırmaklar, hayatın usulca
kıpırdanışı gibi, hayatın usulca kıpırdayan gülü
Bir musluğun açılması, kalemin defter üstünde hareketleri,
radyoda okunan ajansın ilerleyişi
Bir kaplumbağanın ya da bir aşkın ilerleyişi, gecenin ya da
bir trenin, rüzgarın ya da yalnızlığın
Bir umudun ilerleyişi, bir düşüncenin, tahta içinde bir kurdun,
kumaş içinde bir güvenin, aşkın içinde kuşkunun, çocu-
ğun içinde geleceğin
Her şeyin ölüme doğru ilerleyişi, toza, boşluğa, başkalaşıma

Sözcükler içinde bir sözcük var beni bekleyen
Zamanın hem devindiği hem durduğu bir noktada var olmak
Kederi altedip sonsuz devinimi yakalamak
Sonsuz ve durağan devinimi, hayat denilen şeyi...
Telaşsız ve duygusuz, derin ve kendisi
Belki bir volkan ağzı kadar duyarsız, unutulmuş bir dağ gölü
kadar durağan
Bir genç kızın kalbi kadar kırılgan ve onarılabilir
Çocuk kadar duyarlı ve unutkan
Kadın kadar bağışlayıcı, bilge
Şiir kadar doğurgan
Aşk kadar tanımsız
Ölüm kadar ölümsüz
Akşamüstü

(Hayatın içinde ve dışında)
Bir arka odada...


31.7.1991

Ataol Behramoğlu


​