cesurmeneli
🌟Usta Tasarımcı🌟
- Katılım
- 12 Ağu 2008
- Mesajlar
- 402
- Tepkime puanı
- 6
Kendimi bildim bileli deriz ya hani,
ama o kendimizi bildiğimiz an; bilinçli olarak hayattaki ilk anlarımızdır.
O ana dair hatırlayabildiğin ilk şey nedir?
Ben bunu hep merak etmişimdir insanlarda.
Ben 2 yaşımdaki bir anımı anlattığımda, hadi canım sende, 2 yaşını nasıl hatırlıyorsun diye tepki almışımdır ne yazık ki. Aslında o kişi 2 yaşını hatırlayamadığı için benim hatırlamam mantıkdışıdır ona...
Arkadaşlar tekrar soruyorum kendinizi bildiğiniz ana gidin, yaşınızı ve hatırladığınızı söyleyin..
Bakalım ben mantık dışımıyım?
Benim gibi bir kaç kişi mi var mantık dışı anıları olan?
Yoksa mantıkdışı bir toplummuyuz?
Anım:
Sıcak bir yaz akşamı, bahçe kapısı açılıyor gıcırtılarla... Ve ben sesi duyunca evin kapısını açmak için kapıya doğru koşuyorum. Çizgili bir tişörtüm var ustumde, birde beyaz kısa pantolonum, ayakkabılarım ise bezden ve 85 model...
kapıyı aralayıp merdivenlere doğru baktığımda beliren annem ve kucağında bir battaniyeye sarılı ay parçası bir bebek.(gerçi şimdi ayı parçası
) kapıya doğru geliyor...
2 yaşındayım, kardeşim yeni doğmuş ve annem hastaneden eve kardeşimi getiriyormuş meğer...
Ama ben şöyle diyorum ev halkına : Koşun annem eve hastaneden bi çocuk getirdi !!!
hala gözlerimde canlanıyor
ama o kendimizi bildiğimiz an; bilinçli olarak hayattaki ilk anlarımızdır.
O ana dair hatırlayabildiğin ilk şey nedir?
Ben bunu hep merak etmişimdir insanlarda.
Ben 2 yaşımdaki bir anımı anlattığımda, hadi canım sende, 2 yaşını nasıl hatırlıyorsun diye tepki almışımdır ne yazık ki. Aslında o kişi 2 yaşını hatırlayamadığı için benim hatırlamam mantıkdışıdır ona...
Arkadaşlar tekrar soruyorum kendinizi bildiğiniz ana gidin, yaşınızı ve hatırladığınızı söyleyin..
Bakalım ben mantık dışımıyım?
Benim gibi bir kaç kişi mi var mantık dışı anıları olan?
Yoksa mantıkdışı bir toplummuyuz?
Anım:
Sıcak bir yaz akşamı, bahçe kapısı açılıyor gıcırtılarla... Ve ben sesi duyunca evin kapısını açmak için kapıya doğru koşuyorum. Çizgili bir tişörtüm var ustumde, birde beyaz kısa pantolonum, ayakkabılarım ise bezden ve 85 model...
kapıyı aralayıp merdivenlere doğru baktığımda beliren annem ve kucağında bir battaniyeye sarılı ay parçası bir bebek.(gerçi şimdi ayı parçası
2 yaşındayım, kardeşim yeni doğmuş ve annem hastaneden eve kardeşimi getiriyormuş meğer...
Ama ben şöyle diyorum ev halkına : Koşun annem eve hastaneden bi çocuk getirdi !!!
hala gözlerimde canlanıyor