Canım adaşım, yüzündeki tebessüm ve yüreğindeki iyilik asla kaybolmasın ve seninle daha da büyüsün.
Hayat denilen o incecik çizgide, cambaz misali taklalar atıyoruz, yürürken bakamıyoruz aşağıya, yükseklik korkusu var hayat denilen uzunluk oyununda…
Bu en büyük oyunda, ben oyununun perdesini kapatmadan, aralıktan martıları seyrediyorum, halbuki denizler o kadar sessiz ve kocaman yürekliki, susup martıların uçuşunu izliyor, büyülü kanatların çoşkusu altında...gerçek gözle mavi değil deniz, umutları ve dostlukları yeşertir dalgalarında...kum taneleri çarptıkça yüreğine, yeni gülümsemeler arar benliğinde...
:)