Mümkün değil bence, o ilk resmin üzerinde görünen kamera neden orada ?. Resmin altından çıkan kabloya benzeyen şeyler ne ?.
Bu resimle ilgili şunları buldum...
Bu resim, benim, 2005'te öğrettiğim bir portre atölyesi için bir alıştırma olarak başladı. Ressamlıkta benim önceki alıştırmam, boyuyor olan Vanessaydı. Benim öğrencilerim için en iyi referansı sağlamak için, ben, (Tica) benim Nikon Coolpix 8700im'le benim yerel bir model stüdyomda dijital bir fotoğrafı aldım, sonra benim Epson-9600 yazıcımda her öğrenci için kopyaları bastım. Amaç, referanstan çalışmaktı ki büyük aydınlatma, iyi ayrıntı, ve doğru deri tonlarını sağladı. Ben kasten, aydınlattım, ve eski ustaların biçiminde Tica'ya poz verdim, ama çağdaş portre stüdyo öğeleri, (Gülümseme ve beyaz arka plan gibi) yapar mıydı, onun yüzünün en ince nüanslarını açığa vurur muydu.
Tica'nın, inanılmaz derisi var, renklerin ilgi çekici bir sahasıyla. Onun, kapattığı gibi, onun derisinde renklerin sahası, biraz kaplama olmayı kanıtladı. Normal olarak, o, 7 veya 8 rengin hakkında bir bireyin deri paletini tekrar yaratmam için beni alır, ve ben, tahtada daha birçoğunu yaratması için onları karışırım. Yine de Tica'yla, ben, onun renk sahasını yakalamayı 20 farklı rengin etrafında karıştırmak için onu zorunlu buldum. Hem de küpenin etrafında mavi bir ağıl gibi dijital kamera ile tanıştırılan birkaç ilginç insan yapısı vardı, ama ben, son resimde onları kapsamayı kararlaştırdım, çünkü onlar, görsel olarak ilginç göründü.
Sınıf, Pazar günü bitirinceye kadar, öğrencilerin çoğu, aşağı adım adım sıranın solunda üçüncü şekle tamamlama denginin bir düzeyine uzanmıştı (Ben kasten, adım adım fotoğrafların birçoğunu ihmal ettim çünkü ben, bu resmin yaratmasında yaklaşan magazin makalesini bozmayı istemem). Ben, benim atölyelerimin maksadının, bir resmi tamamlamamak olduğu burada eklemeye ihtiyaç duyarım, ama zamanı optimallya öyle birazcık kullanmak ki her öğrenci, bir photorealistic resmini yaratmak için teknikler ve görsel becerileri zorunlu öğrenir. Ben, her öğrencinin, özel bir özelliğin bir kavraması olduğu ikna edildiğim andan itibaren, biz sonra, yüzün başka bir alanına geçeriz.
Sınıf, bitirdikten sonra, ben, stüdyo düşünmesinde Tica'nın şekli kaldım. Bazı düşünmeden sonra, ben, proje resmini tamamlayarak benim görsel becerilerimin sınırlarını test etmeyi kararlaştırdım. Neredeyse benim önceki resimlerimin hepsinin realizmi, zaman baskıları ve son teslim tarihleri ile uzlaşıldı, ama ben, kendim bu sefer hiçbir son teslim tarihini koymadım. Resmin tamamlamasına yaklaşmak, ben, benim şimdiden, onun koltukaltının yanında kumaşın şekerlemesi gibi boyamış olduğum öğelerin bir kısmını çıkarmayı kararlaştırdım. Bu bitmemiş resim, bağışlayıcı bir şekilde bilgisayar ekranının 72 dpi kararlılığı ile azaltılan kusurlar olmadan değildir. Ben, onda başka bir 50 saati yatırmış olabilirdim, ama geliştirmeler, ince olmuş olacaktı, ben de, sonra ile, başka bir projeye geçmek için hazırdım.
Demiş bu resmi yapanlar... Devamıda var...
Bence kıssadan hisse bu bir resim... Kesinlikle boyama değil ama adamlar bir portrede yapılan hataları sıfıra indirmişler... O yüzden fotoğraflıktan çıkmış, Fotoğraf değil demişler nacizane
